فردی در هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى ، از روان‌ پزشک پرسید شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟ روان‌پزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند. فرد گفت: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌ تر است. روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد... و به فرد گفت : شما می‌خواهید تختتان کنار پنجره باشد؟ نتیجه گیری : 1. راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست. 2. در حل مشکل و در هنگام تصمیم گیری هدفمان یادمان نرود . در حکایت فوق هدف خالی کردن آب وان است نه استفاده از ابزار پیشنهادی. 3. همه راه حل ها همیشه در تیر رس نگاه نیست.

دوستانم برایم انتخاب رشته کردند، پانزده روز از آغاز دوره آموزشی سربازیم نمی‌گذشت که از سوی همان دوستان، مطلع شدم که در رشته مهندسی صنایع قبول شده‌ام. رشته‌ای که در انتخاب رشته‌ی دوره نخست شرکتم در کنکور، اولویت چهارم را داشت، مهندسی برق، مهندسی مکانیک، مهندسی عمران و بعد مهندسی صنایع .